Afedersin

 https://youtu.be/qF26mrXphQE?si=W1sqsQZUGVL07OsZ

Bayramdı!.. 

GÜNAYDINIM’ sın...

GÜNAYDINIM’ sın...

Fecri aydınlatan sözlerimsin sen...Karanlığın odalarına süzme ışıktır gözlerin..Ceplerinde hüzün taşıyan adamın avuçlarında sakladığı mavi bilyelerin içinde yaşayan can...Sen perdelerime düşen günaydınımsın..Sen yarım yamalak sözlerimin tamamlandığı yersin...Durma oralarda, gecemi gündüze çeviren kadın..Günebakan çiçekleri gibi yüzünü bana çevir..Soluğunu rüzgar, suskunluğunu bahar yaptım kendime..Gözlerinin sağnaklarındayım bulut bulut düşüyorum Yeşil Cennetin kuruyan topraklara...Kalem oluyorsun yüreğimde demlenen...Kahverengi gözlerim gibi kahve gözlerinle ısık dağıtıyorsun şehrime..Alnıma vuran ışıksın..Cünkü sen günaydınım, sen benim yaşamımsın sabahıma kanatlanan...

AYDINLIĞIM’sın....

Cemaline sinen nurlu gözlerine esir düşüm ben..Esrik bir rüyayım karanlıktan aydınlığına saçılan..Tut sevgili..Mihrabına al beni..Gökyüzüne kanatlandır beni.Kutsa beni yüreğinle..Kutsal mabedinde yaşamama izin ver...Duam olsun nefesin..Nefesim olsun gözlerin..Katılaşmış karanlığımı erit yüzünde soluklanan güneşle..İlmekle beni ışığına..Kollarına al cocuksu sevinçlerımi...Ört üzerimi ışığınla...Saçlarımın köklerinde doğsun gözlerin..Alnı pak sevdalara kazılsın adın..Tıpkı karanlıklarıma bırakılan aydınlık gibi...Sen hep burada kal.Gecemin sabaha gebe kalan aydınlığı ol...Kuşluk vaktim olsun sözlerin..Perdelerim seninle gülümsesin...Şehrim seninle ısınsın..Sen geleceğe yürüdüğüm yollara mevzilenmiş çiçeklerin gökyüzüne bakan yanısın...Sen pencerelerime süzülmüş apaydınlığımsın....

YOLLARIM’sın....

Umutsuzlukta kaybettiğim yılların geleceğe giden zamanısın sen..Tozlu yollarımsın sana uzanan...Adımlarımsın bastığım her izinde adını sayıklayan...Rüzgar koynumda sana geliyorum..Dudaklarımda senin en sevdiğin şarkı....Bir de bohçamda sevgi azığım...Kilitledim geçmişimi karanlığa...Ben sana koşuyorum..Hem de yalınayak...Bilirim ki yollardaki dikenlerin çıplak ayaklarımın kanamasından korkarsın sen...Dudaklarınla öpme sakın yollarıma serilmiş dikenleri..Bırak kanasın ayaklarım....Yollarımsın bâd- ı saba ile yıkanmış..Bulut bulut gölgelerinde ilerlediğim varlığının bayram arifesindeyim.. Sana kavuşmak, bir bayram sabahı... Toprak yağmuru sağarken dudaklarıyla sen benim vuslatımsın hasretin omuzlarına vurulmuş...Sen benim yollarımsın adınla onurlandırılmış..Gözlerini mavi ufuklara çevir..Toz bulutuyla sana gelmekteyim...Ellerimde mavi bilyelerim nefes nefese sana koşuyorum .Bekle beni..Daraldı zaman..Yaz yağmuru kadar mesafem kaldı sana..Geliyorum....Kaybolan yılların cilasız zamanlarından senin için yollara koyuldum..Zamansızlığın patikalarını geçmişken bir dağ kaldı aramızda...Üzüm bağlarından geliyorum sana..Az kaldı sevgili..Yollarımsın, adımlarıma ömür diye sunulmuş...

SABRIM’ sın..

Acıya minnet eden bir cocuğun ellerine tutuşturulmuş ekmek gibi bereketli yüzün..Su gibi aziz, hayat kadar elzem ve nefes kadar sonsuz bir cansın sen...Akşam kuytularında yalnızlığın ayak dibinde düşmüş benliğimin gözlerinde tekrar hayatı kazanmasıydı..Takâtim, dayanağım, sabrımsın sen..Soğuk ve yapay cocuklarla bastırılmamış cocuksu düşlerimin yeniden sabırla örülüşüydü yüzündeki tebessümler..Ezberimsin. evvelim , ezelim ve ebedimsin...Sebebim, nefesim ve ahirim..Sen, çaresizliğin ayak uçunda demlenen yüreğime armağan edilen sonsuzluk hediyesi..Sen, göğsümde taşıdığım eşsiz paye...Sen benim acıya dayanma gücüm, sen benim yüreğime işlenmiş sabrımsın...

HAYATIM’sın...

Şeceresi hüzün olan adamın buzdan kalbine düşen hayatsın..Canıma can diye süzülen canânsın. Kanadında mutluluk olan baharlarsın sen...Gonca güllerle süslenmiş sabahların gülümsediği cansın sen.. Kaybettiklerimin ardından tek kazandığımsın..Bedeli ödenmiş acılarımı dudaklarındaki nefesle gideren şifâsın sen.. Bağrı yanmış ve susuzluktan yüreğimi kurumuş kıyılarıma dolan ve benliğimden aşıp yüreğimde çoğalan bitmez deryâsın sen..Yaralarıma kendi yarası gibi bakıp sökük yüreğimi Eyyubvâri sabırla mutluluk ekleyen, çöllerimdeki serabın tükendiğini bilip dudaklarındaki ab- ı hayat ile menzile giren Leylasın sen...Göğsümde her zaman övünç abidesi diye saklayacağım ömrü vefasın sen..Sen susuzluğuma düşen hayatsın..Bak çöllerim yeşeriyor..Dokun toprağa..Zamanın göğsünde elenmiş topraktan “ sen ” fışkırıyor bak..Dua dua filizleniyor kuru yapraklar..İçinde büyüttüğüm kız çocuğunu vakitsiz gömen adamın kuru dudaklarına sunulmuş ab- ı hayatsın...Sen benim gözlerindeki kendimi gördüğüm hayatımsın...Soluklandığımsın, nefes aldığımsın....

Velhasıl; sen benim evvelim,

Ezberim, ezelim, ebedimsin...

Sen benim herşeyimsin...

18/7/2009

Sen Kaybı

Bir şarkı duydum bugün. "Sen kaybından ölüyorum" diyordu. Ve bir yerinde de "Bazı aşklar hükümsüzdür kaybolan Sen ve ben gibi" diyerek pekiştiriyordu hüzünle dolu mısraların anlamını.  

Sen ve ben kaybolan bir aşkı yaşamış hükümsüz kalpleriz. Bir anlam ifade etmeyen duyguları yaşaması bir kalbi ne de çok öldürüyormuş! Diriltip diriltip öldüren duygulara alışık bile olsa acı çekti kalp.. yitmeksizin devam ederek çekiyor aynı acıyı..

Ne garip bir dünya!.. 

NEDEN

Neden diye sordun.  Ama ben yine de gittim 🥀

Böylesine severken canım diyememek, seviyorum seni, bi tanem, tatlım diyememek ağır geldiğinden gittim gülüm :(( 😓 )): 

Bir gün seni, senden habersiz uzaktan görmek ümidiyle son defa hoşça kal 🥀💔🥀

Üzgün

Üzdün can 🥀

🥀💔🥀

🥀💔🥀

LİLA

Oysa ben sana İstanbul derdim.

Onun kadar derin ve yalnız sevdim!

SENİ SEVMEKTEN NE ZAMAN VAZGEÇTİM BİLİYORMUSUN

Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.

Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin

olacak olsam bile düşüncelerini açıkca söylemediğini anladığım

zaman vazgeçtim.

Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.

Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin

şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.

Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmeyeceğini anladığım zaman vazgeçtim.

Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.

Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.

Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın

için vazgectim.

Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim.

BENCİL OLDUĞUN İÇİN VAZGEÇTİM!!

Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi. Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.

Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.

Frida Kahlo

Bir erkek vazgeçmek istiyorsa tek bir neden yeterlidir ama biz kadınlar sevgimiz için mücadele ederiz, çünkü biz kadınlar elimizdekiyle yetinmesini ve mutlu olmasını biliriz.

Eğer sizin için mücadele edecek, sizi bir kadının hak ettiği değerle süsleyecek, sizi hayatına dahil  edebilecek ve gözlerinizin içine bakıp SENİ SEVİYORUM diyebilecek bir erkeğiniz varsa dünyanın en şanslı kadınısınızdır demektir..

Frida Kahlo

Ömrüm

Demiştim gidemem ben diye..
Bırakmam seni...
Bırakamam...
Demiştim...
Ama öldü...
Dayanamadı yüreğim...
Senin suçun yok.
😔 

HASRETİN 😢

Olmuyor ve olmayacak biliyorum. 

Gönlüm böyle ağlıyorken gözümden akan aksın varsın.. 

Dünya yanıyor.. Her yön kıyamette.. 

Ya gönlüm? Derdinden yaşamak mümkün değilken hayatta kalmak zorunda olan ben,  kimsenin okumayacağı bu satırları.. şimdi seni iyi ki tanımışım diyen kalbimin, yokluğunla daralmasını dindirmeye çalışıyorken yazıyorum bu kimsenin okumayacağı satırları.. ve bu kimsenin okumayacağı satırlardan nefret ediyorum. Çünkü seni getirmiyorlar.  Ve daha çok özletiyorlar seni.. Seni.. Sen.. Se.. S.... 

Yetmiyor gözyaşlarım bu hüzne...

Bana müsaade...... 

Afedersin......................

HASRET

Kimbilir kaçıncı dönüşüm sana kaçıncı kopuşumdan sonra? 

Ah etmeyeyim diye kaçıncı vah'ım bu!... 

Sevmeyi de sevilmeyi de beceremedim ben bu dünyada!... 

Şimdi arkama dönüp bakmıyorum... 

Ufukta bir ışık da görmüyorum! 

Sen istemesen de ben istiyorum o narin gönlünü! 

Sevmesen de severim seni gibi geliyor bana ama olmaz bu biliyorum! Yapamam!

Yapabileceğim tek bir şey var: Gitmek! Olmamak!

Yapayalnızlığımı kabullenmek!... 

Ne zaman yapabilirim bunu? 

Belki hemen belki de hiçbir zaman!

Kızma bana ve anla beni ne olur:

Gönlümdeki en derin hasretimsin sen!

Ve hep öyle kalacaksın gülüm!..

Seni çok seviyorum. Nokta.

YÜCE DAĞ BAŞINDA BEKLEYEN

Gönül çiçekten çiçeğe konuyor

Hissiz ve kovanından kovulmuş

Yorgun, kimsesiz arı misali

Ve ondan ayrı gözyaşlarıyla

Vuslatsız sevdanın ocağı

Göğe açılıp dua dua yakaran 

Yanıp kor olmuş yüreğimi

Tutabilir misin ellerinIe?

Keder ve gözyaşını dost bilmiş

Bikes ve çaresiz derinimi 

Açabilir misin ey?

Yoksa çilingir mi çağırırsın? 

Çözülmeyi bekleyen zor 

Ve girift sorularımla

Geldim iki büklüm sana

Çözebilir misin beni?

Olmadı Can!

Kalbim var, bir insanım ben. 

Bütün çirkinliğimle benim de var bir kalbim! 

Değer miydi böyle kırmaya? 

Böyle oynamaya?!

Her şeyi görmüştüm bu dünyada! 

Gözümün içine baka baka yalan söyleyeniyle de yaşadım; kendine ilahı gibi taptırmaya çalışanıyla da..! 

Ama bu kadar gönlümün içinde yer edip beni dağıtan bir tek sen oldun! 

Suçlamıyorum, sende değil hata.. 

Canda!..

Olmadı Can! 

Böyle yıkılmak yakışmadı bu cana!

💔

İstemiyorum Gelmeni

Ne gelmeni, ne görmeni, ne bir selamını ne de beni duymanı...

İstemiyorum hiç

Bir şey yapmanı...

Yaralıyor çünkü her bir zerren 🥀

İçime içime ağlamaktan 

Ruhum boğuldu inan.

Anlatacak kelimem kalmadı ki artık!

Ömrüm dedim,

Demez olaydım.

Şimdi neredeyim onu bile bilmezken 

Milyonuncu kez elveda... 

Kırık bir kalp, 

Yıkık bir gönülle

Elveda 🥀💔

İstemiyorum gelmeni

Ne de gelmeyi.

BaZen BiRdeN...

Ölüm gelir bazen birden...

Bir şey gelmez elden...

Artık eski hayatıma dönüşüm yok...

Ben deniz olsam da sen Ankara'sın... (!)

Ve 

🥀💔🥀💔🥀💔🥀😓

Ve hâlâ 😢

HAYAT DENEN GARİPLİK

Ben bu hayattan bir şey anlamadım inan ki kızım! Herkes için ayrı senaryo yazılmış fakat hepimiz, aynı oyunu oynuyor gibiyiz! Sence böyle bir oyun olur mu? Olsa da bir faydası olur mu? Olmuyor! Aynı sahnede, herkes kendi halinde! Bir uyum, bir birliktelik yok! Herkes yabancı, herkes yaInız! Ruhlar darda...

Başlık yok :'(

NEDEN EFKARLISIN?

Neden..?

Efkarlısın a...deli gönül söyle;

Derdin ne...!

Gören gözlerinde görmez olur, gözyaşı

Döktürme...

Namertler gözyaşını görüp kına yakmasın,

Eline...

Ram ol rabbine, boş ver;

Dertlenme...

...

Sen şöyle bir gülümse; devran döner belki;

Tersine...

Efkarını bir bebek gibi sar sarmala;

Gönlüne...

Yaşamayı öğren efkarınla kimseye;

Söyleme...

Ciğeri beş para etmezlerin düşmezsin;

Diline...

Bence namertçe yaşamak insanlıkmıdır;

Sence ne...?

Dene efkarınla yaşamayı sen;

Yinede...

Bomboş gönül olmaz,boş gönülde efkarın ;

İşi ne...

Ey Gönül Bakma Cihane

Ey gönül bakma cihane gün gelir seyran gider

Durma ağla gözlerim gel, bu kafesten can gider

Sağlığı sen bil ganimet, gönlünü ezkâre ver

Çağrılır kabre girersin, sonra bu meydan gider

Sıdk ile Allâh›a kul ol, mâl ü dünyâ fitnedir

Bir kefen giyip gidersin,servet ü sâman gider

Var mı hiçbir fert ki, bulmuş intizamı âlemi

Bakma dünya işidir bu, dâima viran gider.

Uyma gel ehl-i zamâna çokca sohbet eyleme

Çünkü onlar ehl-i Hakk’a her cihette yan gider

Cümle halk ehl-i seferdir, devr-i Âdem›den beri

Pençe-i mevte takılmış, günde bin kervan gider

Hazır ol mevte Kelâmî, gâfil olma bir nefes

Dost gider, düşman gider, ağyar gider, ihvan gider

KELÂMÎ

1847 – 1927 Kömürlü – Oltu / ERZURUM

Yine Sen Gelince Aklıma 🥀

Tebrikler…

Kendini bitirmeyi başardın bende. Gurur duyabilirsin kendinle, hakkındır. Hür olmanın haklı gururunu yaşa. Neredesin, ne yapıyorsun söylemek zorunda değilsin. Benden kanatlanıp uçtuktan sonra hangi dala konduğunun önemi yok artık. Kanatların kırılana dek özgürlüğünün tadını çıkar. Hakkındır, tebrikler… 

Sen varken de hep yüreğimdeydin, gittikten sonra da aynı yerde öylece duruyorsun.

Eskiden okşardın, şimdi batıyorsun…

Sevmek ne büyük aptallıkmış.

Ve ben, ne kadar da çok sevmişim meğer… Acılar mutluluklardan beslenirmiş oysa. Çok büyük acılar çekiyormuşsun, çok büyük seversen eğer. Benim acımın nedeni de sensin. Suçsa kendinden çok sevmek birini, kabahatse herkesten farklı tutmak onun yerini; özrüm kabahatimden büyük benim. Çünkü çok sevdim. Suç da kabahat de benim. En kötüsü de bunun farkında olduğum halde bir yanım seni istiyor hala. Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. Kalsam katlanacak gibi değil, gitsem gönül razı değil. Senin olmadığın bir hayata dar geliyor ruhum.

Kaç beden yokluğun, dünyaya sığamıyorum.. Her şey bitti…

Bitmesini istemediğim ne varsa saman alevi gibi söndü hepsi. 

Oysa ne kadar da temizdi her şey. Ne kadar da masumca sevmiştim seni. Bana sarılmana gerek yoktu, öpmen şart değildi, elimi tutmasan da olurdu. Aramızdaki mesafelere inat sıcaklığını hissedebilecek kadar seviyordum zaten. Telefonun ucunda sesine sarılarak uyuyacak kadar, öptüm dediğinde yanaklarım kızaracak kadar… Seviyordum işte. Her şeyden çok, her şeyden biraz katarak..

Helal olsun sana!

Seni böylesine sevdiğime dair en ufak bir delil bile bırakmadığın için içimde. Kılına bile kıyamazken canına kıysan umursamayacak kadar tükettiğin için kendini bende. Helal olsun sana… Kutluyorum seni.. Ama bir gün sakın beni özleme, arama, sorma. Mümkünse hatırlama hatta.

Benim senin için yaşadığım günler geçti; sen benim için ölsen neye yarar şimdi?

Ben seni unutmasına unuturum da sen beni hatırlamaya mahkumsun. Sen beni en çok niye unutamazsın biliyor musun? 

Çünkü günahımı aldın,

Çünkü canımı yaktın,

Çünkü sen haksızdın…

Unutma, ben senin kanayan vicdanınım!

Kime sarılsan, biraz daha sızlarım…